Γιατί κάποια παιδιά δεν μπορούν να κάνουν «καλά γράμματα»;

Μήπως το «κακό» έχει γίνει πριν να φτάσουν στα σχολεία ή στα Κέντρα Ξένων Γλωσσών;

​

Πολλές φορές τα παιδιά προσπαθούν να σχηματίσουν τα γράμματα της αλφαβήτας (ελληνικής ή αγγλικής) πολύ πριν ενταχθούν σε κάποιο αντίστοιχο εκπαιδευτικό ίδρυμα (δημοτικό σχολείο ή φροντιστήριο ξένων γλωσσών).

 

Ακριβώς αυτές οι πρώτες προσπάθειες είναι πολύ καθοριστικές για τον σωστό σχηματισμό των γραμμάτων.

 

Το παιδί θα πρέπει από την αρχή να μάθει να κρατάει σωστά το μολύβι και να ξεκινάει από το σωστό σημείο το κάθε γράμμα.

 

Επειδή όμως τότε δεν υπάρχει κάποιος καθηγητής ή δάσκαλος από πάνω του, ο ρόλος πέφτει στους γονείς.

Οι γονείς είναι εκείνοι που θα πρέπει να υποδεικνύουν τον σωστό σχηματισμό και να επιμένουν από την αρχή στη σωστή φορά κίνησης του μολυβιού.

 

Το ποιος είναι ο σωστός τρόπος σχηματισμού των γραμμάτων, θα τον αναλύσουμε σε επόμενο άρθρο. Γενικά και υπερ-απλουστευμένα ισχύει ότι όλα τα γράμματα ξεκινούν από πάνω προς τα κάτω.

 

Εφόσον η πρώτη επαφή με τα γράμματα γίνει στο σχολείο, τότε ο εκπαιδευτικός πρέπει να ασχολείται με το κάθε παιδί ξεχωριστά για κάθε ένα από τα 24 ή 26 γράμματα.

 

Ένας τρόπος βέβαια, για την οικονομία του χρόνου, είναι να σηκώνονται τα παιδιά στον πίνακα (3-3 ή 4-4, ανάλογα με το μήκος του πίνακα) και να σχηματίζουν διαδοχικά ο κάθε μαθητής ένα- ένα γράμμα.  

​

Έτσι ο καθηγητής μπορεί πιο εύκολα, από ένα σημείο, να ελέγχει τον κάθε μαθητή, ενώ παράλληλα λειτουργεί εκπαιδευτικά η όλη διαδικασία και για εκείνους τους μαθητές που είναι ακόμα στα θρανία και περιμένουν τη σειρά τους για να γράψουν. Παράλληλα βέβαια, και οι τελευταίοι κάνουν τις δικές τους προσπάθειες στο τετράδιό τους.

 

Μικρή παρατήρηση:  Μετά από αυτό το «κόλπο» για τον γρήγορο έλεγχο όλων των μαθητών, καλό είναι να ελέγξει και πάλι ο καθηγητής μήπως αλλάξει η συμπεριφορά του μαθητή όταν από τον πίνακα πάει να γράψει στο τετράδιο γιατί αλλιώς πιάνει κανείς τον μαρκαδόρο και αλλιώς το μολύβι ή το στυλό.